Achterflaptekst:

Vroeg of laat worden we allemaal een keer mantelzorger. Dat realiseerde Annelies zich al schrijvende van dit boek.

Als eigenaresse van een zorgboerderij bood Annelies twaalf jaar lang – samen met ‘haar boer’ – zorg aan mensen met een psychische en/of lichamelijke beperking, waaronder mensen met een vorm van dementie. Dagelijks had zij contact met mantelzorgers.

Zij raakte in gesprek met partners en kinderen die het aan den lijve meemaken. Die zorgen voor hun dierbaren. Er kwamen vragen bij haar op, die zij stelde aan een medewerkster van een kleinschalig wonen locatie, een casemanager en zelfs een notaris.

In die gesprekken ontstond de term ‘uitburgeren’: op welke manier kun je je levenseinde en de fase na je sterven voor jezelf en je naasten zo aangenaam mogelijk maken? Wat moet je geregeld hebben? En wanneer denk je daarover na?

Haar bevindingen schreef ze op, aangevuld met ervaringsverhalen van mantelzorgers. Wat hebben ze als prettig ervaren? Wat zouden ze anders aanpakken? Hoe hielden ze zichzelf overeind, ondanks de zware lichamelijke én psychische belasting? Hoe gaan ze om met eenzaamheid en schuldgevoelens? Mantelzorg is maatwerk. Soms kan het fijn zijn, soms ook niet. Dan is het gewoon prettig om over lotgenoten te lezen die in hetzelfde schuitje zitten als jij. Dat helpt. Delen is helen.

Vroeg of Laat is een hartverwarmend boek vol herkenning voor mantelzorgers en hun omgeving en biedt daarnaast een praktische steun in de rug voor mensen die zorgen voor een dierbare.

Zaaien en verspreiden; dat is Annelies’ missie.